ชีวิตวันเสาร์ (25/04/2009) เหงาชะมัด

Sat 25/04/2009

วันหยุดที่ไม่อยากทำอะไรเลย...อากาศร้อน อยากนอนอยู่บ้านเรา นอนเรื่อยๆ อยากตื่นเมื่อไหร่ก็ตื่น 

อยากนอนเมื่อไหร่ก็นอน ไม่ต้องกลัวใครว่า ไม่ต้องมีใครบ่น...

นี่ละวันหยุดอย่างที่ต้องการแต่ไม่เคยได้ทำสักที ไอ้ไม่มีคนบ่นนะทำได้ แต่จะให้เรื่อยเปื่อยเฉื่ยแฉะทั้งวันคงไม่ดีมั้ง  

ยังมีภารกิจมิชชั่นที่แปลนไว้ต้องทำมากมายวันนี้

- อ่านหนังสือสำหรับเสาร์นี้เป็น  Wordpress

- ไปฟิตเนส

- เรียนWPเพื่อปรับแต่งทำ SEO 

แล้วกว่าจะตื่นก็ปาไปบ่ายโมงแล้ว จะได้ทำอะไรบ้างเนี่ย.. 

เลยตัดใจลุกจากที่นอน... จะบ่ายแล้วเว้ย ..งง ...ว่าทำไมถึงตื่นสายปานฉะนี้   

อ่อ...เมื่อคืนวันศุกร์เล่น--เฟซบุ๊คแล้ว อ่านหนังสือดึกนี่หว่า ....อ่านไป อ่านมาผลอยหลับไปซะงั้น

แต่จะพูดว่างั้นก็ไม่ได้ ก็ปาเข้าไปตีสองกว่าแล้วนิ 

ตื่นมาเอาผ้าใส่ตะกร้า เดี๋ยวต้องออกไปส่งผ้าให้ที่ร้านซักรีดก่อนไปหาข้าวกิน โอ๊ยอากาศมันร้อนอย่างนี้ฟะ 

.....บ่น บ่น บ่น ๆ เข้าห้องน้ำ แปรงฟัน แล้วคิดว่าจะกินอะไรประทังชีพดีวันนี้ และแล้วคำตอบก็แว๊บ..เข้ามาในหัว

ถึงแม้ว่ามมันจะเป็นคำตอบเดิมซ้ำๆ ทุกเสาร์ก็ช่างมันเหอะ อากาศร้อนขนาดนั้ใครจะอยากหาอะไรสร้างสรรค์ๆ กิน 

คิดได้แค่นี้ละ วันหยุด ก็ต้องประหยัดพลังงานดิ จะคิดมากไปใย ปิดแอร์แต่งตัวออกไปกินส้มตำ 

กินเสร็จแล้วค่อยว่ากันต่อ ...

.....ก็กระเสือกกระสนเดินไปถึงร้านส้มตำขาประจำ (ตั้งชื่อว่า ส้มตำเสาร์-ทิตย์) 

ตอนแรกว่าจะซื้อไปทานที่บ้าน แต่อะ ไหนๆ เดินมาแล้ว ขี้เกียจล้างจานเอง 

กินที่นี่ไปเลยละกัน ทนๆร้อนหน่อยพอกินเสร็จก็กลับบ้านเปิดแอร์เป็นอันว่าหมดข้ออ้าง

กินเสร็จอิ่มจัง นั่งกินเหงื่อเต็มหลังเลยวุ้ย 

.....จากนั้น เดินไปเอาซื้อเสื้อแล้วเดินเข้าบ้านโดยด่วนก่อนจะเป็นลมแดดอีก   

ปกติไม่ค่อยจะกินน้ำอัดลมสักเท่าไหร่กินเข้าไปมีแต่อ้วนกับอ้วน 

แต่อากาศร้อนซะขนาดนี้ขอโดนสักทีเหอะ 

.....กลับห้องเปิดแอร์   อาบนำ้ แปรงฟันอีกรอบ ให้มันชื่นจิต  

จากนั้นเปิดคอมดูตารางคลาสออกกำลังกายจะได้รู้เวลาว่าจะออกไปกี่โมง

พอได้เวลาออกกำลังกายแล้ว ต่อจากนี้ก็คือรอเวลาที่ต้องออกไปแค่นั้น  

อ่านหนังสือรอเวลาได้สบายมาก พอเปิดหนังสือเท่านั้นละ 

ตามันเริ่มจะปิดลงมาแหะ ตบหน้าตัวเองสักสอง สามทีเอาให้สร่างจากอาการง่วง 

จากนั้นก็ตั้งสติอ่านต่อไป

.....16.30 น. ลืมตาเพราะว่าเสียงนาฬิกาปลุกที่ตั้งในมือถืือดัง

อ้าวนี่เราไปอีกแล้ว ทำไมนอนได้ทั้งวันแบบนี้หว่า

นาฬิกาปลุกส่งเสียงปลุกแล้วได้เวลาออกไปออกกำลังกาย ท่องไว้ ๆ

จงอย่าเกียจคร้าน... จงอย่าผลัดวันประกันพรุ่ง  

จัดแจงของใส่กระเป๋า พอไปถึง โอ้ว...ช้าไปรึเนี่ย คลาสมันเริ่มไปแล้วอะ ...คนมองตรึม

เดินเข้ามาสาย แต่ช่างมัน ใส่ใจอะไรคนไม่รุู้จักกัน ออกกำลังกายพร้อมกันชั่วโมงเดียว

เดี๋ยวก็แยกๆ กันกลับบ้านแล้ว อีกอย่าง คลาสเพิ่งเริ่มไปไม่กี่นาทีเอง 

เซ็ตอุปกรณ์แป๊บเดียวเองทันอยู่แล้ว 

.....ออกจากคลาสปั๊บเกิดอาการล้า หรือเราเล่นหนักไปหว่า?แต่ช่างเหอะ 

เต็มที่พรุ่งนี้ก็นอนปวดระบมทั้งตัวคาเตียงแหละ ใช่ว่าไม่เคยเป็นซะที่ไหน

ออกมาจากคลาสนี้แล้ว ก็อยากเล่นโยคะต่อ เออ  ลองฝืนๆ ดูแล้วกันถ้าไม่ไหวก็ค่อยออกมา

 

.....ลงชื่อ ..จองคลาส ยังไม่ทันได้เข้าคลาส อยากกลับบ้านแล้ววุ้ย ... อารมณ์ติสมันมาซะงั้น 

.....แวะโออิชิซื้ออาหารญี่ปุ่นก่อนกลับบ้าน  จากนั้นเดินไปชั้นหนึ่งแวะเข้า Rip Curl , Kyra

แต่ไม่อยากได้อะไรแหะ ผ่านบู้ทงานกลางห้าง มีออกงานเลยแวะซื้อขนมฝากเจอเยลลี่น้ำองุ่นของกบประภัสรา 

ที่มาออกบู้ทงานเบเกอรี่อะไรสักอย่างที่ห้างเอสพลานาสนี่ละ แล้วก็โดนัทติ๊กชีโร่  พอซื้อกลับไปคุณตุ๊ซัดซะซัดเรียบเลย 

ก็ดีนะเป็นโดนัทที่ไม่หวานมาก อ่อ ลืมเล่าไปว่าที่ถุงแพคแกจโดนัทมีเชียนไว้ว่า Low fat ด้วย  เรื่องสีสันและแพคแกจ

บ่งบอกความเป็นติ๊กชีโร่ดีนะเนี่ย  แถมที่บู้ทยังเปิดเพลงโปรโมทซะด้วย ... อ่านะ อุดหนุนพี่เขาหน่อยค่อนข้างลงทุนนะ 

มีทั้งเพลงโปรโมทร้าน สปอตเปิดในบู้ทก็มี หน้าตาโนัทก็ไม่ได้ขี้เหร่ ก็น่ากินทีเดียว

ถึงไม่ชอบทานของหวานแต่ก็ทำให้อยากซื้อฝากคนที่บ้าน

.....กลับถึงบ้านรู้ตัวเลยว่าอ่านหนังสือไม่ทันสุดยอดกูรู  SEO  มาสอนแน่นอนเลยโทรไปเลื่อนนัดขอเป็นช่วงหัว

ค่ำวันจันทร์ ละกัน จะได้อ่านหมดทั้งเล่มแล้วจะได้คุยกันรู้เรื่องหน่อยจะหวังให้พี่เค้ามานั่งบอกทุกเรื่องก็ไม่ใช่เรื่อง

ต้องคลำๆ ด้วยตัวเองก่อน

.....แค่นี้ละชีวิตวันหยุด  อ่านหนังสือเขียนไดอารี่ ไม่ติดต่อใครทั้งสิ้นตัดขาดบ้าง 

.....ผักพ่อน ....แต่เหงาวะ  เมื่อคืนก็พลาดเพื่อนสาวนัดไปนั่งเม้าท์

ที่บ้านไร่กาแฟ ตอนนั่งรถออกมากับพี่ๆ ที่ออฟฟิศ โทรหาคุณปิ๊ก ดันไม่รับโอ๊ะ! 

กลับบ้านก็ได้วะ  อารมณ์เหนื่อด้วย..เลยอยู่แบบนี้ละะ เออ ปล่อย ให้เหงาๆ ไปวัน